"Ευτυχία δεν είναι να κάνεις πάντα αυτό που θέλεις, αλλά να θέλεις πάντα αυτό που κάνεις" (Λέων Τολστόι)

Τρίτη 8 Ιανουαρίου 2013

Όλα όσα θα ήθελαν τα παιδιά να πουν στους γονείς τους για το διαζύγιο


Τα παιδιά συχνά αισθάνονται ή είναι πραγματικά αβοήθητα όταν οι γονείς τους παίρνουν διαζύγιο. Πρόκειται για μια πολύ συναισθηματική στιγμή για τους γονείς, και τα παιδιά γίνονται μέρος της σύγκρουσης, αφού ο κάθε γονέας χωριστά αποφασίζει τι είναι προς το συμφέρον των παιδιών σύμφωνα με τα δικά του πιστεύω.

Υπάρχουν μερικοί γονείς που μπορούν να συνεχίσουν την ανατροφή των παιδιών τους και να διατηρήσουν μια πολιτισμένη, αν όχι φιλική, σχέση με το πρόσωπο με το οποίο αποχωρίζονται για το υπόλοιπο της ζωής τους. Για όσους δεν μπορούν, φαίνεται ότι τα παιδιά έχουν πολλά να πουν γι 'αυτό. Αν και όταν σας πουν  τι σκέφτονται, είναι μια καλή ιδέα να ακούσετε με προσοχή μερικά από τα λόγια της σοφίας που έχουν να προσφέρουν. Εδώ είναι μερικά παραδείγματα:

Τα παιδιά δεν θέλουν:
... να δουν τους γονείς τους να μαλώνουν. Τους κάνει να αισθάνονται άσχημα για τον εαυτό τους.

... να μιλάτε μαζί τους για το διαζύγιο και θέματα ενηλίκων που έτσι κι αλλιώς δεν καταλαβαίνουν.

... να ακούν σχετικά με θέματα οικονομικά, διατροφής ή επιμέλειας παιδιών. Αισθάνονται λιγότερο παιδιά και περισσότερο σαν υλικά αγαθά.

... να τους κάνετε ερωτήσεις σχετικά με το τι συμβαίνει στο σπίτι του άλλου γονέα τους. Νιώθουν σαν πρέπει να μπουν στο ρόλο του κατασκόπου.

... να τα χρησιμοποιείτε ως αγγελιοφόρους για οτιδήποτε χρειάζεται για να ειπωθεί από το ένα σπίτι στο άλλο. Αυτό σημαίνει ότι είναι αυτά που έχουν να αντιμετωπίσουν την αντίδραση του άλλου γονέα, και αυτό τους κάνει να αισθάνονται φοβισμένα και ανήσυχα.

... να αισθάνονται άσχημα για την αγάπη του άλλου γονέα τους. Αισθάνονται προστασία και από τους δύο γονείς, δεν μπορούν να καταλάβουν ποιο είναι το σωστό, και να αισθάνονται ένοχα.

... να αισθάνονται άσχημα όταν είναι στο τηλέφωνο με τον άλλο γονέα τους. Αισθάνονται πιεσμένα και από τους δυο γονείς και είναι σίγουρο ότι δεν θέλουν να επιλέξουν ανάμεσα σε τους δυο.

... να σταματήσουν να βλέπουν τον άλλο γονέα τους. Είναι πολύ αγχωτικό να βρίσκονται στη μέση χωρίς να το θέλουν. Θέλουν να είναι σε θέση να σας αγαπούν πλήρως και χωρίς ενοχές.

... να ακούνε τον ένα από τους γονείς τους να κατηγορεί τον άλλο για ό, τι πήγε λάθος με τη ζωή τους. Είναι πολύ μικρά για να μπορούν να αντιμετωπίσουν όλα αυτά, και αυτό είναι πολύ αγχωτικό γι 'αυτά.

... ένας από εσάς να αγνοήσει το άλλο, όταν είσαι σε μία από τις αθλητικές τους ή άλλου είδους εκδηλώσεις. Απλά λειτουργήστε ως ενήλικες και μην τα φέρετε σε δύσκολη θέση.

... να πρέπει να ανησυχούν για το τι μπορούν ή δεν μπορούν να φέρουν μαζί τους όταν πηγαίνουν πέρα ​​δώθε μεταξύ των σπιτιών σας. Θέλουν μόνο να μπορούν να έχουν τα πράγματα τους όποτε το επιθυμούν.

 ... να πρέπει να απαντήσουν σε ερωτήσεις που τους κάνουν να επιλέξουν ανάμεσα σε εσάς, ειδικά για το πού θέλουν να ζήσουν. Νομίζουν ότι είναι άδικο.

... να είναι όλα τόσο άκαμπτα. Τους αρέσει πολύ καλύτερα, όταν όλοι είναι ευέλικτοι και δεν προσκολλώνται στη ζωή που έκαναν πριν και στις προηγούμενες επιλογές τους.

... να μιλάτε μαζί τους για τα πάντα. Θα προτιμούσαν να βρείτε έναν φίλο ή έναν θεραπευτή για να μιλήσετε για όσα σας απασχολούν, αντί να τα μεταφέρετε σε αυτά, που έτσι κι αλλιώς δεν μπορούν να βοηθήσουν ουσιαστικά.

Αν είστε σε οποιοδήποτε στάδιο του διαζυγίου, ίσως αυτές τις ιδέες να σας βοηθήσουν όταν έρχεστε σε επαφή με τα παιδιά σας.


Πηγη: www.goodtherapy.org 

1 σχόλιο:

  1. Σημερα πηγα τα παιδια πισω στην μητερα τους με την οποια ημαστε χωρισμενοι εδω και σχεδον ενα χρονο, χωρις ομως κανενας μας να εχει νομικα την επιμελεια των παιδιων γιατι τα βρισκαμε αναμεταξυ μας. Η κατασταση ομως χειροτερεψε, και φτασαμε στο σημειο να κατηγοραει ο ενας τον αλλον και σαν αποτελεσμα προσφατα, να ξεκινησουμε την διαδικασια των δικαστηριων, και η μητερα τους τα πηρε και εξαφανιστηκε για 26 μερες χωρις να ξερω που βρισκονται.
    Γυρισα ουρανο και γη για να τα βρω. Αυτο με επηρεασε ψυχικα, και γονατισα στην ιδεα θα χασω την επικοινωνια μαζι τους.
    Αφου τελικα τους βρηκα, πηρα τα παιδια για ενα 24ωρο, και με ολη την αγανακτηση που ειχα, αρχισα να λεω αρκετα απο τα παραπανω του κειμενου.
    Διαβαζοντας το κειμενο αυτο ομως τωρα, καταλαβαινω την σημερινη αντιδραση των παιδιων ως προς τις απαντησεις που μου εδιναν και ισως στην αθωα τους ψυχη τι ενιωθαν, και με πληγωνει. Γιατι σκεφτομουν μονο τον εαυτο μου εκεινη την στιγμη....
    Ειλικρινα και ταπεινα, ενα απλο ευχαριστω γιατι μου ανοιξατε τα ματια σημερα.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Μπορεί επίσης να σας ενδιαφέρει: