"Ευτυχία δεν είναι να κάνεις πάντα αυτό που θέλεις, αλλά να θέλεις πάντα αυτό που κάνεις" (Λέων Τολστόι)

Δευτέρα 8 Ιουλίου 2013

Το κυνήγι της ατέλειας



Μία φίλη είχε κάποτε προβληματιστεί από τις φιλικές της σχέσεις και είχε αποφασίσει να τις μελετήσει ως προς ένα πολύ συγκεκριμένο χαρακτηριστικό, προκειμένου να καταλήξει σε κάποιο συμπέρασμα που να άξιζε γενίκευσης και περαιτέρω συζήτησης. Είχε παρατηρήσει, λοιπόν, ότι ο σύντροφός της έκανε πολύ πιο εύκολα σχέσεις απ' ότι εκείνη, οι παρέες τον δέχονταν πολύ πιο εγκάρδια και οι φίλοι του ήταν λιγότερο ανταγωνιστικοί μαζί του. (Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφέρω ότι η φίλη δεν αναλώθηκε σε στερεοτυπικές διαφορές των δύο φύλων του τύπου "οι γυναίκες ζηλεύουν η μία την άλλη, ενώ οι άντρες είναι πιο αυθεντικοί, κλπ...", αλλά πήγε πέρα από αυτό προσπάθησε να βρει τι είναι αυτό που κάνει κάποιους ανθρώπους (ασχέτου φύλου) περισσότερο συμπαθείς από κάποιους άλλους.) 

Και μία μέρα λοιπόν έρχεται με μία ατάκα που έχει γραφτεί ανεξίτηλα μέσα στο μυαλό μου, και σαν μάντρα επανέρχεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα για να με κάνει να προβληματιστώ ξανά και ξανά και ξανά για τις ανθρώπινες σχέσεις και την διαύγειά τους. "Ξέρεις, πιστεύω ότι ο Α. είναι περισσότερο συμπαθής, γιατί οι άλλοι νιώθουν ότι δεν απειλούνται από αυτόν." Σκέφτηκα για λίγα δευτερόλεπτα. Ναι, όντως, όταν τον βλέπει κανείς και μιλάει μαζί του, κανένα σημάδι απειλής δεν φαίνεται να κουβαλάει πάνω του. Είναι αλήθεια λοιπόν αυτό το συμπέρασμα; 

Η εμπειρία και η χρόνια παρατήρηση σχέσεων -είτε αυτές ευοδώθηκαν στο πέρασμα του χρόνου είτε όχι- δείχνει ότι, ναι, οι άνθρωποι ψάχνουν για ατέλειες πάνω στον άλλον πριν τον δεχτούν για να συναναστραφούν περισσότερο μαζί του. Κι όταν λέμε ατέλεια, εννοούμε οποιαδήποτε -μα, οποιαδήποτε- ατέλεια: ένα εμφανές σημάδι στο πρόσωπο, ένα νευρικό τικ, χαμηλό ύψος ή περιττό βάρος, φαλάκρα, πρόβλημα υγείας, ή αν προχωρήσουμε πέρα από τις σωματικές ιδιαιτερότητες, το να έχει χάσει έναν ή και τους δύο γονείς του, το να ζει μακριά από τα παιδιά του, να έχει οικονομικά προβλήματα, να έχει περάσει από ένα διαζύγιο ή μία απόλυση. Οτιδήποτε μπορεί να κάνει τον άλλον να πιστέψει ότι η καινούργια γνωριμία του είναι μακριά από αυτό που αποκαλούμε μια "τέλεια" ζωή

"Μα συνήθως αυτοί που υπερτερούν δεν είναι οι πιο επιτυχημένοι και αυτοί που έχουν κάποια αδυναμία δεν είναι και οι πιο ανασφαλείς;" Όχι. Απ' ότι φαίνεται μπορεί να λειτουργήσει και αντίστροφα αυτό το σχήμα: Αυτός που θεωρεί ότι υπερτερεί, αναλώνεται σε ένα κυνήγι τελειότητας και προσπαθεί να παρουσιάσει ένα ατσαλάκωτο προφίλ στους άλλους, με αποτέλεσμα να θεωρείται, αν όχι απειλή, τουλάχιστον κάποιος που δεν χρειάζεται την παρέα των άλλων, γιατί κάλλιστα μπορεί να τα καταφέρει και μόνος του, όπως δείχνει προς τα έξω. Αντίθετα, αυτός που έχει αδυναμίες, έχει συμβιβαστεί με αυτές και τις δείχνει προς τα έξω, γίνεται περισσότερο συμπαθής, φαίνεται πιο κοντά στην ατελή ανθρώπινη φύση και προσελκύει πιο εύκολα ανθρώπους γύρω του, για να τον στηρίξουν είτε πρακτικά είτε ηθικά ή απλώς για να του κάνουν παρέα στον αγώνα του. 
ΠΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΠΙΖΑΣ
Άραγε αυτή η "ατέλειά" του τον
έκανε τόσο δημοφιλή; 

Τις προάλλες πήγα στην καινούργια δουλειά μίας φίλης. "Μια χαρά είναι η νέα σου δουλειά, και μάλιστα ακόμα καλύτερη από την προηγούμενη. Τότε γιατί διαμαρτύρεσαι;", τη ρωτάω. Και η απάντηση επαλήθευσε για μία ακόμα φορά την παραπάνω θεωρία: "Μα για να μην λέει ο κόσμος ότι είναι όλα καλά στη ζωή μου". Έχει δίκιο. Ο κόσμος απειλείται από την "τελειότητα". Ο κόσμος θεωρεί "ύβρη" το να πηγαίνουν όλα ρολόι στη ζωή σου. Ο κόσμος αργά ή γρήγορα θα σε αφήσει απέξω αν με κάποιο μαγικό τρόπο όλα ρυθμίζονται μια χαρά στη ζωή σου και δεν δείχνεις να τον χρειάζεσαι. 

Έτσι, ο σεφ που δεν αφήνει κανέναν να πλησιάσει για να μην γίνει κανένα λάθος στη συνταγή παραμένει απρόσιτος και τελικά μόνος, ενώ ο άλλος που μπλέκεται μαζί με τους μαθητές του, κάνει λάθη, αστειεύεται, παρασύρεται, είναι περισσότερο συμπαθής από το κοινό. Η τραγουδίστρια που μόλις πέρασε ένα προσωπικό δράμα και προσπαθεί να το ξεπεράσει, κερδίζει τις καρδιές μερικών ακόμα χιλιάδων θαυμαστών που πίστεψαν ότι ήρθαν ένα βήμα πιο κοντά της μέσα από αυτή την εμπειρία της. Ο φίλος με την μικρή δυσμορφία στο πρόσωπο γίνεται αμέσως αγαπητός από πολλούς χωρίς κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια. H ηθοποιός με το απαράμιλλο κάλλος γίνεται είδωλο όταν μαθαίνεται η εύθραυστη ψυχολογική της κατάσταση και η αδυναμία της να αντισταθεί στις ουσίες και το ποτό. 

Όσο όλο αυτό δεν γίνεται παθολογικό και δεν μετατρέπεται σε έναν ψυχολογικό εκβιασμό, όπου ο άλλος χρησιμοποιεί τις δήθεν αδυναμίες του για να τραβάει την αμέριστη προσοχή των άλλων γύρω του, η παραίτηση από το κυνήγι της τελειότητας και η αποδοχής της ατέλειας, μπορεί να γίνει κάτι λυτρωτικό για όλους. Μπορεί να μας οδηγήσει στον εναγκαλισμό των αδυναμιών μας, να μας απαλλάξει από περιττές συγκρίσεις (αφού ποτέ δεν θα μπορέσουμε να είμαστε ίδιοι με κάποιους άλλους ή καλύτεροι απ' όλους) και από ναρκισσιστικές αναφορές στη ζωή μας, και να μας βοηθήσει να μπορέσουμε να απολαύσουμε όσα έχουμε και να επικεντρωθούμε περισσότερο στα δυνατά μας σημεία και να τα εξελίξουμε. Και να μας φέρει και περισσότερους φίλους στο πλάι μας. 

Οι άνθρωποι έλκονται από εκείνους που έχουν αποδεχτεί και δεν φοβούνται να δείξουν την τρωτή, ανθρώπινη φύση. 
Οι άνθρωποι θέλουν να βλέπουν λάθη, ατέλειες και λοξοδρομήσεις. 
Οι άνθρωποι δεν θέλουν να απειλείς την αυτοεκτίμησή τους. 
Οι άνθρωποι θέλουν να αποφεύγουν τις συγκρίσεις όσο περισσότερο γίνεται. 
Οι άνθρωποι αγαπούν αυτούς που δεν διστάζουν να τσαλακωθούν αν οι περιστάσεις το απαιτούν. 
Οι άνθρωποι θέλουν ανθρώπους γύρω τους. 
Τους υπερήρωες τους θέλουν για πρότυπα. 
Για φίλους, θέλουν τους απλούς, καθημερινούς ανθρώπους. Μαζί με τα λάθη τους και τις ατέλειές τους. 




Τετάρτη 3 Ιουλίου 2013

Αρνητική κριτική; Ευχαριστώ, δεν θα πάρω.


Όταν μιλάμε για αρνητική κριτική, μιλάμε για εκείνου του είδους την άδικη και κακόβουλη κριτική που σκοπό έχει να μειώσει το συνομιλητή, και όχι για την καλοπροαίρετη κριτική κάποιου που ενδιαφέρεται για μας, και έχει σκοπό να μας βοηθήσει να βελτιωθούμε και να διορθώσουμε κάποια σημεία μας. Ιδού λοιπόν μερικές πρακτικές συμβουλές προκειμένου να νικήσει η θετική σκέψη έναντι της αρνητικής κριτικής. 


Μετρήστε μέχρι το 10 πριν μιλήσετε… ή μέχρι το 20
Αν δέχεστε μια άσχημη κριτική ίσως η πρώτη σας σκέψη και αντίδραση είναι να την αντικρούσετε αμέσως, να την αρνηθείτε και να κάνετε ότι μπορείτε για να πείσετε τον συνομιλητή σας ότι έχει άδικο.  Δεχόμενοι αρνητική κριτική αισθανόμαστε συνήθως προσβεβλημένοι, θιγμένοι, θυμωμένοι, αδικημένοι κ.ο.κ. Η αντίδραση μας λοιπόν – ειδικά αν είναι άμεση - καθοδηγείται σε μεγάλο βαθμό από τον πληγωμένο μας εγωισμό και όχι από τη λογική μας. Με αυτόν τον τρόπο λέμε πράματα που συχνά μετανιώνουμε εκ των υστέρων, καθώς μπορεί να μην έχουν καμία απολύτως σχέση με αυτό για το οποίο δεχθήκαμε την κριτική. Δώστε στον εαυτό σας λίγο χρόνο να ηρεμήσει και ανακτήσει την ψυχραιμία του. Μετά μιλήστε.

Μην το δέχεστε 
Ένας άνδρας διέκοψε τον Βούδα ενώ έβγαζε κάποιο κήρυγμα και τον πρόσβαλλε. Ο Βούδας περίμενε μέχρι να τελειώσει ο άνδρας και του είπε:
- «Αν κάποιος σου προσφέρει ένα δώρο και το αρνηθείς, σε ποιον ανήκει το δώρο;»
- «Σε αυτόν που το πρόσφερε» απάντησε ο άνδρας
-  «Τότε αρνούμαι να δεχθώ τις προσβολές σου και σου ζητώ να τις κρατήσεις για τον εαυτό σου», του απάντησε ο Βούδας.

Αν θεωρείτε ότι η κριτική κάποιου, είναι προϊόν κακόβουλης σκοπιμότητας και έχει ως στόχο απλά να σας προσβάλει, έχετε πάντα την επιλογή…. να μην προσβληθείτε. Άλλωστε πολλές φορές τα λόγια λένε κάτι για αυτόν που τα λέει και όχι για αυτόν στον οποίο απευθύνονται…

Αντιμετωπίστε το ίδιο τον έπαινο και την κριτική
Αν οι έπαινοι σας κάνουν να νιώθετε περήφανοι και σας γεμίζουν με χαρά και θετικά συναισθήματα τότε η αρνητική κριτική θα σας καταρρακώνει. Αυτό σημαίνει ότι αφήνετε την γνώμη των άλλων να επηρεάζει τη συναισθηματική σας κατάσταση είτε προς τη θετική είτε προς την αρνητική κατεύθυνση.
Το υγιές είναι να έχετε αναπτύξει ένα εσωτερικό κριτήριο για να αξιολογείτε τον εαυτό σας αλλά και την κριτική που δέχεστε. Οι άνθρωποι εκφράζουν τις προσωπικές τους απόψεις μέσα από την κριτική που ασκούν. Αλλά είναι μόνο αυτό: Οι προσωπικές του απόψεις. Δεν είναι απαραίτητο να ταυτίζεται και η δική σας η γνώμη με αυτές.  Αξιολογείστε αυτό που σας λένε και διερωτηθείτε αν έχει κάποια δόση αλήθειας και κατά πόσο μπορεί να συμβάλει στην προσωπικά σας βελτίωση.
  
Μπείτε σε λεπτομέρειες
Αντί να ανταποδώσετε τα πυρά εκφράζοντας ισάξιες η και μεγαλύτερες κατηγορίες, ζητείστε με ήρεμο τρόπο διευκρινήσεις.
Για παράδειγμα αν κάποιος σας πει: «Είσαι πολύ αφελής»
Ρωτήστε: «Γιατί με θεωρείς αφελή;»
                «Τι έχω κάνει που να δείχνει αφέλεια;» ή
                «Τι θεωρείς ότι θα έπρεπε να είχα κάνει διαφορετικά;»

Καλλιεργώντας την επικοινωνία δίνετε στο διάλογο μια ευκαιρία και αποφεύγετε τη σύγκρουση. Μέσα από τις ερωτήσεις μπορεί να διαπιστώσετε ότι ο χαρακτηρισμός που σας προσάπτει ο άλλος είναι ανεδαφικός καθώς δεν έχει συγκεκριμένα παραδείγματα για να τον υποστηρίξει. Υπάρχει πάντα βέβαια η πιθανότητα αυτό που σας λένε να έχει μια δόση αλήθειας και ρωτώντας είναι η ευκαιρία σας να μάθετε περισσότερα πράγματα για τον εαυτό σας που πιθανόν αγνοούσατε ή για τα οποία απλά εθελοτυφλούσατε. Η κριτική είναι συχνά πιο σίγουρος δρόμος για την αυτοβελτίωση από τον έπαινο


Δώστε σημασία στα μη λεκτικά στοιχεία
Η κριτική δεν είναι απλώς θέμα λέξεων. Ο τόνος της φωνής, η γλώσσα του σώματος, η στίξη, το βλέμμα είναι όλα στοιχεία που συνθέτουν το μήνυμα που προσπαθεί να περάσει κάποιος μέσα από τα λόγια του. Για το λόγο αυτό τα μηνύματα σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης (facebook, twitter κτλ), σε κινητά και σε mail είναι γενικά αναξιόπιστα όσον αφορά το ύφος και τις προθέσεις του αποστολέα. Η κριτική είναι καλό να μην ασκείται μέσω αυτών αλλά και να μην απαντάτε σε τέτοιου τύπου μηνύματα καθώς ενέχεται συχνά ο κίνδυνος της παρεξήγησης.   



Πηγή: http://www.positivityblog.com/ 

Μπορεί επίσης να σας ενδιαφέρει: